Dit interview was te lezen in de ledennieuwsbrief van 12-11-2024.
Benieuwd naar de mensen achter de schermen van de museumsector? In onze reeks 3 vragen aan gaan we in gesprek met collega’s uit verschillende musea over hun werk, drijfveren en inzichten. Deze keer maak je kennis met Sanne ten Brink, Directeur van Brutus.
Hoe ben je in de museumwereld terecht gekomen?
Na mijn studie in Groningen ben ik naar New York gegaan, daar werkte ik bij PS1 en bij de James Goodman Gallery. Teruggekomen in Nederland ging ik als stagiaire aan de slag bij ING en daar ben ik vervolgens 17 jaar lang gebleven. Van stagiaire, naar conservator, naar Hoofd van de afdeling en verantwoordelijk voor het internationale kunst en cultuurbeleid van ING. Na 17 fantastische jaren heb ik de overstap gemaakt naar Brutus, een artist driven playground, een plek waar de kunstenaar centraal staat. Met 6000 m2 aan expositieruimte is Brutus momenteel de grootste presentatieplek voor hedendaagse kunst in Nederland, maar zeker ook de meest rauwe en ongepolijste. Het is een plek waar kunstenaars en makers kunnen creëren en experimenteren, waar ze dingen kunnen doen die te ingewikkeld, te vies, te absurd of te controversieel zijn voor het traditionele museale model. Bij Brutus kunnen kunstenaars hun ongefilterde mening geven en taboes doorbreken. Groot dromen en nog grootser dingen maken.
Wat is je favoriete plek/kunstwerk in jouw museum?
Bij Brutus kun je kruip door sluipdoor heerlijk dwalen en dolen door het gebouw, steeds een nieuwe ruimte verkennen en iets nieuws ontdekken. Mijn favoriete ruimte is de Barbarella. Deze ruimte is van allemaal het meest ongepolijst en rauw; de schilfers bladderen er van de muur en door de gaten in de muur heb je mooie doorkijkjes. Eerder lieten wij hier werk van Santiago Sierra zien, en bijvoorbeeld van Maartje Korstanje. De rauwheid van de ruimte en het vocht werden dan onderdeel van het werk, waardoor het werk nog intenser en apocalyptischer werd.
Welk museum/welke tentoonstelling staat er nog op je verlanglijstje?
Mijn lijstje is altijd lang… omdat ik simpelweg te weinig uren in een dag heb. Ik zou graag de installatie Open Wound van Mire Lee in de Turbine Hall zien. De kunstenaar heeft daar een installatie gecreëerd die niet alleen de geschiedenis van de energiecentrale als industriële ruimte herinnert, maar deze ook op een geheel nieuwe manier herinterpreteert. Door stoffen sculpturen en mechanische installaties strategisch door de ruimte te laten hangen en bewegen, verandert de omgeving in een “werkende fabriek.” En de tentoonstelling Breekbaar bij CODA in Apeldoorn staat ook op mijn lijst. In deze tentoonstelling naast werk van tal van goede kunstenaars, ook werk te zien van Alexandra Phillips die bij ons in het Brutus Lab werkt. De tentoonstelling reflecteert met kwetsbare en breekbare materialen op grote kwesties van onze tijd.